۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۸, شنبه

برای سقوط نکردن فوتبال شیراز اراده کنید؛این میدان را کسی میانه دار نیست

به نظر می رسد هیچ اراده یی برای جلوگیری از سقوط تیم فوتبال مقاموت سپاسی شیراز در میان اهالی ورزش فارس و مدیریت استان وجود ندارد و این میدان را کسی میانه دار نیست و حتی در جایی که سرمربی پیشین این تیم با پیشینه یازده ساله در فوتبال مقاومت در مقام مشاور ورزشی چهره اجرایی استان قرار دارد نگرانی از بابت حذف شیراز از عرصه فوتبال حرفه یی ایران احساس نمی شود و نیازی به مشاوره دادن به مقام ارشد استان نیست.
پنجشنبه گذشته در میدان ورزشی که در شاءن ورزش شیراز نیست و آنچنان پیر و فرتوت است که این روحیه کهنسالی را به فوتبالی که در آن برگزار می کند سرایت داده است دیداری تلخ برای تماشاگران شیرازی که همواره متهم به غریب نوازی اند در تاریخ فوتبال شیراز رقم خورد که اشک هر اهل فوتبالی را در می آورد.
پارسال که برق شیراز با بیش از 50 سال پیشینه ورزشی به مدد بی مسئولیتی چهره های حکومتی استان با آنچه تنها می شود نامش را بی برنامه گی برنامه ریزی شده گذاشت از عرش به فرش نایل شد و در دسته یک فوتبال ایران نیز دست و پا می زند انتظار می رفت در جاییکه اراده یی برای مدیریت ورزش نیست سقوط تنها تیم شیرازی لیگ برتر قابل پیش بینی است و فقط یک دوره لیگ برتر دیگر هیئت فوتبال فارس باید صبر پیشه کند تا خیالش از حضور در این لیگ پرحاشیه آسوده شود.
اینک مقاومت سپاسی در جدالی نفس گیر برای ماندن در لیگ برتر فوتبال ایران در آوردگاه شهر ری باید روبه روی تیم راه آهن قرار گیرد و فقط برای برد تلاش کند و هیچ راه دیگری پیش رویش نیست و شانس و همه چیز روی کاغذ و معادلات به سود راه آهن است و اگر حتی اعتقاد به معجزه داشته باشیم باید آرزو کرد که این معجزه به حال تماشاگران و دوستداران فوتبال شیراز روی دهد.
اما بیش از آنچه در این هنگام برای مقاومت سپاسی نقش معجزه را بازی می کند پشتیبانی است که تماشاگران این فوتبال می توانند با زیر فشار قرار دادن مدیریت استان و باشگاه سپاسی در هنگام این دیدار فراهم کنند و با در تنگنا قراردادن آنها برای اعزام تماشاگر به تهران دستکم دلخوشی بازیکنان این تیم را رقم بزنند.
در این بازی که حکم مرگ فوتبال شیراز را دارد برای یکبار هم که شده بیایید و با اتحادی که کمتر در فوتبال و دیگر زمینه ها دیده شده از سقوط فوتبال فارس جلوگیری کنیم و دستکم برای شکستن این تابو که در شیراز هیچگاه خواست گروهی نتیجه نداشته بشکنیم و نام فارس را جاودانه کنیم.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر